Zirvedeki İspanya

Vuvuzelayla başlayıp vuvuzelayla biten bir dünya kupası izledik. Umarım ki, ota boka gönderme yapmaya meraklı dünya insanı, bundan sonraki turnuvalarda bu geleneğe tribute yapma ihtiyacı hissetmez, zira yeter.

Hollanda ve İspanya. Biri turnuvanın mutlak favorileri arasında gösterilirken, diğerinin adı bile geçmemiş makalelerde. Ve 120 dakika sonunda İspanya kupayı alırken, ortada bu öngörüleri kanıtlayacak birşey görmüyoruz. Görmek için özel çaba sarfetmiyorsak tabi.

İspanya'nın 2000 ortalarından itibaren Barca'yla olgunlaşan sisteminin meyvelerini toplaması güzel. Bu açıdan bakarsak saatlerce konuşabiliriz. Kröyf deriz, La Masia deriz, üçgenler deriz, hız-kontrol diyalektiği deriz, deriz oğlu deriz. Hepsi, ve İspanya'nın sahip olduğu gözle görülür oyun hakimiyeti de kabul. Nitekim bütün bunlar da yazılıp çizilecek, yazı dizisi olacak. Biraz 2008 arşivlerinden kopya çekilerek,  Xavi'nin ve Iniesta'nın formülü ortaya çıkacak. "Beraber yer sofrasında yemek yerlerdi" falan da denebilir, şık durur.

Peki bu mudur Total Futbol? 4-3-3'ü evrimleştirip günümüz "kontrol" şartlarına uyarlamak mıdır? Eğer öyleyse, benim senelerdir sevip savunduğum şey neydi? Bunu merak etmeden de edemiyorum. Tabi ki işler bu noktada karışık. Gerçek bir sabır, çalışkanlık ve birliktelik olgusu var bu başarının altında. İspanya buralara bileğinin hakkıyla geldi. Lakin şu da başka bir  doğru ki, futbolun güzelliğinin nerede başlayıp nerede bittiği, çok göreceli bir sorgu. Ben bu turnuvada İspanya'nın oynadığı hiçbir maçtan keyif almadım, 2008'de aldığım gibi. "Hayır ben çok aldım Xavi Iniesta çok iyiler abi ya!" diyen adamın da, bu konuda bir fetişe sahip olduğunu düşünüyorum. Allah analı babalı büyütsün o fetişi ama, ben futbolu böyle saplantılı bir duyguyla paylaşamayacak kadar çok seviyorum. Bu yüzden İspanya  benim için hayal kırıklığıdır. Yine de sevdiğim oyunculardan kurulu, sevilecek bir takım olduğu için, canları sağolsun diyorum.

Herşeye rağmen çok güzel bir dünya kupasıydı. Üstüne daha çok konuşacağız elbette.