"zıp zıp" , "boş kalelerin korkulu rüyası" , "bacardi" .. 90'ların ortaları ve sonlarında, henüz 16-17 yaşında ergen futbolseverlerken kendi aramızda taktığımız isimler buydu Inzaghi için.
Henüz stile ve koşulsuz estetiğe tutkulu olduğumuz, ve futbolun başka suretlerine aklımızın ermediği yıllardı. Çokça alay konusu da olmuştur Inzaghi, çok meze olmuştur bu fütursuz yavşaklığımıza. Coşkulu gol sevinçlerinden top sürüş stiline kadar hatta.. Öyle ya, bir Thierry ya da Suker kıyaslaması yaptığınızda, her zaman sınıfta kalıyor Inzaghi'nin hem oyun stili, hem de sahadaki tezcanlı duruşu.
Bugün Henry Amerika'da erken emeklilik kontenjanından halı saha maçlarına çıkarken, Inzaghi hala gol atmaya,takımını ipten almaya devam ediyor, ve Atalanta formasıyla attığı ilk goldeki sevinci ve dün gece Madrid ağlarına bıraktığı golden sonraki sevinci arasında hala bir fark yok.. Ve dünya, belki de 90'lardan günümüze kalan bu tek "saf ceza sahası katili" ni alkışlıyor. Büyük adamsın be Pippo..
4 izleyici sahaya girdi:
gol sonrası sevinci coşkusu 90 ları günümüze taşıyor.bu bile yeter :) (zaman gol sevinçlerini bile değiştiriyor ama inzaginin sevnçleri hep aynı ne güzel bir durumdur bu)
henry gibi kafasını sağa yatırıp işaret parmağı ile tribünleri işaret etmiyor:)
@TA
aslında bu 90'ların imza gol sevinçlerine girmek lazım, ama ben top-10 falan işlerinde çok beceriksiz adamım, beceremem onu :)
harika bir iş olur on yıllık periyodlara has gol sevinçlerinden bir derleme. ben pelelerin, gerd müllerlerin iki eli havada zıplayıp havada dönme hareketine hastayımdır :)
@AslanlıYol
ahaha işte bu :) Gullit de öyle zıplaya zıplaya koşardı. Dur onları bi derleyelim hakkaten be :)
Yorum Gönder
Düşüncelerinizi söylemekten çekinmeyin.