Arkamızda bıraktığımız şeylerin sayısı arttıkça insan anlıyor giderek yaşlandığını. Hey gidi günler diyip şu resmin omzuna atmak istedim elimi. Uzunca bir süredir öyle karamsar, öyle mutsuzdum ki.. Dün geceki vedanın yarım saati bile içimi ısıtan bu sıcacık renklerin tüm güzelliklerini yeniden damarlarımda hissetmeme, zihnimdeki kara bulutarı dağıtmama yetti. Belki kısa sürecek bilemiyorum ama Adnan Polat başta olmak üzere şu halde olmamızın tüm müsebbiplerine olan kızgınlığım geçti. Hani bayramlarda kırgınlar, küsler barışır ya... Dün gece orada olup herkesi kucaklamak, bazılarınaysa sarılıp gözyaşlarına ortak olmak istedim. Kapalının üstünde yükselen kor renkli hava fişekler bana o yakıcı, kavurucu, cehennemî ateşini anımsattı. Umarım gün gelir bir benzerini Aslantepe için de hissedebilirim. Gerçi benzemez ki kimse sana... Çocukluk aşkım, gençlik ateşim, deli akan kanım...
0 izleyici sahaya girdi:
Yorum Gönder
Düşüncelerinizi söylemekten çekinmeyin.