El Turko: Servet Çetin

"Kendi memleketimizde yabancı futbolcular bizden değerli. Trabzon'daki hataya benden daha fazla üzülen biri olabilir mi? Benzer hatayı Bilica yapınca kimse konuşmuyor.Türk futbolcusu bu hatayı yaptığında kıyamet kopuyor" diye dert yandığı öğrenildi." (Servet Çetin, Sabah)

Dört cümlenin de ayrı ayrı irdelenmesi gereğini doğuran müthiş bir açıklama! Başlayalım:

Bir yerli oyuncu eleştirildiğinde neden konuyu yerli/yabancı ayrımında bir çifte standarta getirir anlamış değilim. Diğer oyuncular "evet, yabancılar bizden daha değerli" dediğinde Servet daha mı haklı oluyor? Hayır. Herhalde Servet, savının (kendince) doğruluğunu tek başına savunabileceğini düşünmüyor, bir sosyal gruba aidiyet ihtiyacından olsa gerek. "Herkes hata yapabilir" deseydin de yeterdi Servetcim, ya da "bizim kadar üzülmüştür" diyebileceğimiz bir "adam" olsaydın.

Trabzon'daki hataya senden fazla üzülen birileri her zaman var, emin ol. Bu işten para kazanmak bir tarafa senin gibi yakışıksızları izlemek için üste para veren, senin bu takımda kazandığın her kuruşun üstünde hakkı olan arma aşıklarının kahrının yanında senin üzüntün  ne ki. Kendini sokaklara vuranlar mı dersin, içmekten gece evine dönemeyeni mi dersin, kaldırımda oturup hüngür hüngür ağlayan koca adamlar mı dersin, üzüntüsünden sevdiklerini çatır çatır kıranlar mı dersin. Gösterilen reaksiyonun doğruluğu tartışılır tabi ama, senden fazla üzülen birileri hep var, bilesin.

Bilica yapınca da konuşuluyor merak etme. Hatta onunla öyle güzel bir ortak noktanız var ki şıp diye kavrayacaksın mevzuyu. İkinizin de sevilmeyişinizin nedeni fahiş hatalarınızdan bağımsız. Motivasyonlarınız farklı olsa da ikiniz de futbolu ahlâk sınırlarının dışına taşıdığınız için sevilmiyorsunuz, bilmem anlatabildim mi? 

Bülent Korkmaz'ın "hayıııııııııııııır!" dedirten ıskaları da kısa düşen geri pasları da hafızalarımızda halen taptaze. Chapuisat'a verdiği gol pasını da, Aykut'un peşinden koşmalarını da hiç unutmadık ama bak bakalım Galatasaray taraftarı için o nerde, sen nerdesin. 

Hani senin o her seferinde gözümüze soktuğun "renklere bağlı olmayan, ekmek yediğim yere saygım sonsuz duruşun" var ya, kalıbımı basarım ki bu senin profesyonelliğinden değil, düpedüz korkaklığından. Kendine olan güvenin o kadar zayıf ki armaları öpmekten, taraftara gitmekten imtina etme sebebin, "ya X'li Servet'i bir gün başkaları kabul etmezse" korkun. Bu yüzden şaşırtmamıştı beni senin güven dilenciliğin.