Dünya üzerinde belki biraz Brel, ama onun dışında De Andre'yle kıyaslanacak hiçbir müzisyen de yok. Bugün Cohen veya Dylan'la karşılaştırılıyor. Yok ama, öyle birşey değil. Cenova'lı bir adam, radyo sanatçısı gibi giriş yapmış kariyerine.Dönemin aranjmanları, bizim o yıllarda kesip biçme yarışına girdiğimiz türde şeyler.Yana taralı saçlar, triko kazaklar, efendi bir surat. Bazen elde gitar oturmuş, bazen stüdyo içinde muhtelif mobil görüntülerle gezerek, İtalyanca birşeyler söylüyor.Hem ses de öyle sonradan anlam kazanmış, bet bir ses falan değil, bildiğin kadife. İnsanın aklına evvela "yırtamamış bir Julio Iglesias" ile Donovan arası bişeyler geliyor. Sonradan ona "Cantautore" diyecek İtalyanlar bile koymuyorlar onu bir yere.
Birşeyler söylüyor De André. Teamüldendir, ozanlar durmadan birşeyler söyler. Aşkı anlatırlar, hayatı anlatırlar; lakin bu adamı anlamak için İtalyan, hatta cenovalı olmak bile yetmiyor, önce insan olabilmek lazım.
Cenova'nın birçok şeyi meşhurdur. Bir kere çok kültürlü bir yapısı vardır. Güney amerikalı göçmeninden tut, kelt kökenlisine kadar bir çok topluluğu bir arada harmanlar. makarnaları (ravioli falan artık ne haltsa, Emre Aköz kadar yaşam gurusu olamadık anasını satayım ) konusunda inanılmaz iddialı olsalar da pek de bi numarası yoktur. Ama üç temel şey; Limanı, Sampdoria-Genova rekabeti ve Faber. Tabi benim için bu rekabetteki tek taraf var o da Sampdoria, galatasaray aşkıma gölge düşürmeden sürdürdüğüm seviyeli bir beraberlik bu. Fabrizio De Andre ise, rakipsiz..
Şimdiye kadar yazılmış en iyi savaş karşıtı şarkı bana göre:
